Ήθελε να ξέρει να μαθαίνει, να ρωτά και να διδάσκει της δικής του εμπειρίας την αλήθεια, να την βάζει δίπλα δίπλα με των άλλων τις αξίες μήπως έτσι και οι δύο κερδίσουν κάτι νέο, να φωτίζει…
Ήθελε πάντα να εύχεται και να ελπίζει, να πιστεύει, να προσδοκά πως το αόρατο είναι πιο πραγματικό από το φαινομενικά ορατό και πως ήταν εφικτό να το δει ο κάθε ένας χωριστά, μαζί και πάλι χωριστά…
Ήθελε να σέβεται την ελευθερία του διαλόγου, γιατί πίστευε πως με αυτήν κατακτάς Τον Λόγο και πως μέσα σε αυτόν κρύβεται το μυστικό της κοινωνίας των ανθρώπων που θέλει να φτιάχνει φτιασίδια…
Ήθελε να ζει να αγαπά και να μαθαίνει λέγοντας καλημέρα στον άγνωστο περαστικό που τυχαία περνούσε από τον δρόμο του και τον κοίταζε στα μάτια, για να του πει εδώ είναι η ώρα, τώρα…
Ήθελε να ζει να αγαπά και να μαθαίνει,δίνοντας το σ’ αγαπώ με πράξεις και με λέξεις εκεί που η ανάγκη ζήταγε καρτερικά τη λύση να λυθεί απ’ τα δεσμά της λήθης και του παρελθόντος θρήνου και του πόνου…
Ήθελε να χαθεί από το πλήθος που λυσσομανούσε για επιτυχία γιατί πίστευε πως η ευτυχία βρίσκεται σε άλλους δρόμους που πάσχιζε να στρώσει μα δεν άκουγαν και επέμεναν στις εμμονές τους πατώντας…
Ήθελε να σβήσει τα ίχνη του και να χαθεί μέσα στο πλήθος..να πείσει ότι δεν υπήρξε γιατί έτσι τον έκαναν να νοιώσει αναιρώντας την συμβολή του στα δύσκολα μονοπάτια εκεί που η κατανόηση τότε σήμαινε κάτι και την έδινε…
Ήθελε να χαθεί από την μοναξιά του πλήθους για να βρει την κοινωνία στην πληθώρα της μοναχικότητας, μέσα σε απομεινάρια έργων του παρελθόντος να του θυμίσουν πως ή ελπίδα δεν χάθηκε…
Ήθελε να ήθελαν…Δημήτρης Αναστασάκης - Δεκέμβριος 2009
+-+%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%BF.JPG){kind=small}
