Μια ταυτότητα Μια Ιστορία!

Κάποτε στην Αθήνα ...το έτος 1900


Υποβόσκει ο θυμός για πολλούς ... όπως και για μένα...για όλες αυτές τις καταστροφές που ακόμα και τώρα στις μέρες μας κάποιοι προσπαθούν να πράξουν για ''τεχνικούς(τεχνητούς)-αισθητικούς λόγους'' ,θαυμάσια ιστορικά κτήρια που τάχα μου εμποδίζουν..
Κάθε φορά που περνάω και ειδικά στην Αθήνα και κοιτάζω ένα νεοκλασικό κτήριο, το καμαρώνω και το θαυμάζω για την καλαισθησία του, την δομή του, την ανθρωπιά του και προπάντων για την ιστορία που εμπεριέχει, που σαν σφουγγάρι έχει ρουφήξει χρόνο και εμπειρίες ζωών αμέτρητων!!

..σκέφτομαι πως....

...λέει ψέματα!.......ψέματα..
..πως αν μιλάς... με λόγια, άμα ζωγραφίζεις, ζωγράφος δεν μπορείς να είσαι...

-Ο καλλιτέχνης της φόρμας του σχήματος και του χρώματος δεν μιλάει με λόγια...μόνο με εικόνες...
-...μα και ο λόγος δεν έχει εικόνες? ..δεν έχει φόρμα? ..δεν έχει χρώματα?
-ο ζωγράφος καλλιτέχνης δεν μιλά με λόγια...μόνο με έργα!!
..όταν μιλάς και λες...ψεύτης φαίνεσαι...
..διαλύεις τον μύθο και τα δίνεις όλα στο πιάτο...
-μα τι είναι η ζωγραφική...παραμύθι?
..δεν μιλάει για του κόσμου τις αλήθειες?
..είναι λάθος να τα λες και με λέξεις...?
..ο λόγος είναι ένας, μα με πολλές μορφές και εκφράσεις...
.υπάρχει ο ''φόβος'' να σε συνεπάρει το μπλαμπλά , δε λέω...όμως είναι αναπόσπαστα μέρη ενός όλου και τα δυό!
..πως γίνεται να μην..?
.....
......
.......
..
._
Αρχικά ο λόγος είναι! ...και από εκεί ξεκινούν όλα!

Καθισμένος στο φραφείο μου κοιτάζω μέσα απ' την κουρτίνα τώρα, την Μάνα μου να ξεφυλλίζει ένα φυτό που έχει εκεί στην γλάστρα...
...είναι μια ποιητική εικόνα..
..θυμίζει έργα του Βερμέερ του Βαν Κογκ...
..το σθένος εκείνης της Γυναίκας αγωνίστριας της ζωής
που έφερε τέσσερα παιδιά στον κόσμο
και εξακολουθεί αλύγιστη με παρρησία να τιμά την ύπαρξη της με μέτωπο ορθό...
..μια Ηρωίδα Γυναίκα της σύγχρονής εποχής που πιστεύει στο θαύμα της ζωής
και το τιμά με κάθε τρόπο..το απέδειξε άλλωστε...και συνεχίζει...
..σφίγγεται η καρδιά μου στη σκέψη πως η εικόνα αυτή είναι μοναδική στο χρόνο...
ένα αυτοτελές γεγονός που όμοιο του δεν θα ξαναδώ ποτέ!
...χάρηκα όμως που βίωσα εκείνη τη στιγμή την ανεπανάληπτη!
Και έχει αξία για αυτό!
Σε αυτό το μπαλκόνι...με αυτή την λατρεμένη λιακάδα
αυτής της δεύτερης ημέρας του μαρτίου του δύο χιλιάδες δέκα..
...να ασχολείται σχολαστικά, σαν να του μιλάει, φροντίζοντας του τα φυλλώματα με στοργή
..υπεραξία συνειδητή πιά...
...ταυτίζομαι μαζί του καθώς έτυχα ίδιος αποδέκτης αυτής της προσφοράς, πολίτιμο στολίδι στην ζωή μου, φιλακτό ανεκτίμητο στο στήθος μου..

Είναι γεμάτες αγωνία οι μέρες που ζούμε..καθώς αξίες ταπεινές που μάθαμε να νοιώθουμε
ταράζονται από τις απαιτήσεις και τις προσταγές της εποχής..που δεν την νοιάζει το
πραγματικό Ζην..εκείνο που θρέφει την ψυχή απ' τα ανύποπτα...

...είναι υπεραξία!!